به گزارش خبرنگار سینماپرس، نشست نقد و بررسی «من و زیبا» با حضور محمد خزاعی، امیر اسفندیاری، فریدون حسن پور کارگردان، جواد نوروزبیگی تهیه کننده، محمدرضا سکوت مدیرفیلمبرداری، نیکی نصیریان با حضور خسرو نقیبی منتقد و محمود گبرلو کارشناس برنامه برگزار شد.

فریدون حسن پور کارگردان سینما در ابتدای نشست این فیلم، اظهار داشت: این فیلم آخرین کار من در موضوع مذهبی است، ساخت چنین فیلم هایی نه دنیا دارد و نه آخرت و همیشه در تولید آن دچار مشکل می شویم. در هنگام ساخت فیلم «وقتی همه خواب بودند» ماه ها برای تصویب فیلمنامه تلاش کردم. فیلم «من و زیبا» نیز در مرحله تصویب دچار مشکل شد. برای ساخت چنین فیلم‌هایی همیشه انرژی صرف می‌شود. چرا که برخی از افراد احساس می‌کنند که بعد از ساخت چنین فیلم هایی سوالات فلسفی پیش می آید که برای پاسخ گویی به این سوالات مشکلاتی ایجاد می‌شود.

وی تصریح کرد: هر فیلمی که کار می‌کنم، زمان طولانی را برای فیلمنامه صرف می‌کنم و شاید سال ها برای نگارش یک فیلم سینمایی طول خواهد کشید. هر فیلمسازی برای پایان بندی مناسب فیلم خود تلاش می کند تا مفهوم اصلی فیلم را به مخاطب منتقل کند، اگر این اتفاق افتاد باید بدانیم چرا موفق شده ایم و اگر در انتقال پایان بندی فیلم موفق نبودیم باید به دنبال دلیل آن باشیم. البته نگارش این نوع از فیلمنامه ها آسان بوده و موضوعات داستان باید ریز به ریز بافته شده تا شکل اصلی خود را بگیرد.

وی با اشاره به صدای خنده عروسک در تیتراژ فیلم، ابراز داشت: صدای خنده در تیتراژ پایانی فیلم صدای محبت بین موسی و ماریا است که می تواند نمادی از بخشندگی و عطوفت در دنیا باشد. من از سال 64 کار در سینما را به عنوان فیلمنامه نویس و دستیار کارگردان شروع کردم و با توجه به اینکه در کارهایم دقت لازم را انجام می دادم، اکثر تهیه کنندگان سینما که با کارگردانان فیلم اولی کار می کردند از من برای دستیار کارگردان بودن دعوت می کردند. حتی بعد از آن نیز پیشنها کارگردانی فیلم های مختلفی را به من داده اند.

حسن پور در پاسخ به این سوال که چرا داستان فیلم یک داستان تکراری با آدم های تکراری است، گفت: آدم های این سرزمین متریال، ما برای ساخت فیلم هستند، شاید برای همین است که تکراری به نظر می آیند. چنین بازی تا به حال در کارنامه کاری پرویز پرستویی نبوده و برای اولین یک نقش آرام را اجرا کرده است. از اولین فیلم تا آخرین فیلمی که ساخته ام، همیشه از بازیگران حرفه ای در کنار بازیگران آماتور استفاده کرده ام، سعی نکردم از بازیگران تنها به عنوان ستاره بودن استفاده کنم، هرچند فیلم هایی از این جنس نیازمند ویترینی از بازیگران سرشناس است.

جواد نوروزبیگی تهیه کننده این فیلم سینمایی در ادامه نشست با اشاره به سخنان حسن پور اظهار داشت: فریدون حسن پور فیلم هایی از این دست خواهد ساخت، چرا که با این نوع از فیلم ها می تواند بهتر در سینما حضور داشته باشد.

محمدرضا سکوت این فیلم نیز تصریح کرد: خوشحالم در کنار آثاری که تا امروز در سینما کار کرده ام، اثری نیز در مورد عاشورا ساخته ام، احساس می کنم من و زیبا کار خوبی بود و فرصت خوبی برای من بود این نوع از سینما را تجربه کنم.

وی ادامه داد: فیلم را در سختی بسیار کارکردیم، امکانات اندک سینمای ایران ما را با مشکلات فراوانی روبرو کرد اما گروه تمامی تلاش خود را کرد تا بیننده با این فیلم ارتباط برقرار کند.

خسرو نقیبی منتقد این جلسه در ادامه، گفت: در رابطه با فیلم «من و زیبا» باید درباره 2 حسن پور نویسنده و کارگردان صحبت کنم، حسن پور کارگردان که همیشه نتیجه های کارهایش خوب است، بازی هنرپیشگان در این فیلم بسیار خوب است، هرچند پرویز پرستویی مثل همیشه ظاهر شد و چیز جدیدی برای گفتن نداشت، اما شهاب حسینی بسیار خوب عمل کرده است. مشکل «من و زیبا» فیلمنامه است، حسن پور در این داستان مرعوب یک ایده شده است. قصه این داستان پتانسیل تبدیل شدن به یک فیلم بلند را نداشته و نیازمند فضای بیشتری داشت.

وی ادامه داد: متاسفانه در این فیلم، نمی توان موقعیت جغرافیایی آدم ها را پیدا کرد، به عنوان مثال پدر و مادر، ماریا در فیلم حضور ندارند، مگر اینکه صدایی از خانه موسی شنیده شود و آنها در فیلم حضور پیدا کنند.

حسن پور در پاسخ به این اظهار نظر گفت: بخش پرداخت به خانواده ماریا و خانواده اش به اصرار حذف شد.

انتهای پیام/ ر/ ا ک